PIONOWY OGRÓD 
 
 
Praca powstała na przełomie 2018/2019 roku Wymiary: 1m x 2,5m

 Materiał: elementy konstrukcyjne, juta, żywa roślinność 
 
Pierwotnym założeniem projektu był destrukcyjny wpływ człowieka na przyrodę. Rośliny tym bardziej rosły, im dalej znajdowały się od obserwatora. Obiekt zaprojektowałam tak, aby utrudnić ludziom bezpośredni kontakt z zielenią – chciałam, aby były całkowicie poza zasięgiem. Samo założenie projektu miało również odrębny – rozłożony w czasie sposób funkcjonowania– forma eksperymentu socjologicznego. Praca z żywą materią pozwoliła mi zwrócić uwagę na środowisko pracowni, czyli w jaki sposób ludzie reagują na żywą rzeźbę. W fazie początkowej, wszyscy interesowali się roślinami, dbali o nie, podlewali – w gruncie rzeczy, nie musiałam inwestować wiele czasu w higienę pracy. Z upływem czasu, kiedy obiekt znudził się, a rośliny zaczęły słabnąć – ludzie smucili się i przejmowali się ich jeszcze. Kiedy instalacja w końcu umarła za sprawą mojej niedyspozycyjności (wymagała ona pełnego zaangażowania), a także trudnych dla pnączy warunków, stała się zupełnie niewidzialna. Zaczęłam znajdować w ziemi puste puszki, kapsle, a także inne drobne śmieci, które z lenistwa ludzie wrzucali prosto w piach. Był to ważny dla mnie komunikat w temacie natury człowieka i człowieka wobec natury. Obiekt musiałam zdemontować – nie przetrwał próby czasu. Czy przetrwałby, gdyby ludzie traktowali obszar zielony, jako własność wspólną?